Ağırküre
Öznur Yalgınİletiler
-Asıl vurucu olansa öykünün sonunda.
“O köye gelen, Hakkı’yla konuşan herkesin, onun varlığından haberi bile olmayacak herkesin ayaklarının altından geçecekti o kuru sıcak…” 
Öznur Yalgın 
Ağırküre
-Bu kez öykü kişisinin iç sesine kulak veriyoruz:,
“Başka bir söz çıkaramıyorum ağzımdan, inanamıyorum, demek isterdim, ölmek, böyle küçük, aniden, nasıl olur, demek isterdim. Bunun yerine ben bozulmaması gereken bir kuralı bozmuşum, babası her şeye rağmen gülümseyerek beni yanıtlamak, bu bilindik konuşmayı gerçekleştirmek istiyormuş ve ben onları yarı yolda bırakmışım, ben oğullarının son dersteki hocası, onlara bir şeyler anlatmış, onlara kim bilir neler anlatmışım.” Öznur Yalgın Ağırküre Ağırküre
“Sordular, hep anlattık” dedikten sonra devamı şöyle gelir öykünün.
“Sustu en sonunda, durdu. Sözcükleri rasgele sıralayarak özür dilemeye başladı Gülay, ben de ona katıldım, çoktan pişman olmuştuk bu geziden çünkü, her şeyi unutmak istedik.” Öznur Yalgın Ağırküre