Yekta Kopan’ın kalemi ile tanışma kitabım... Sesini güzel buluyordum, ama kaleminin bu kadar güzel olduğunu da hiç tahmin edememiştim. Dublajlarından tanıdığım için, kitap da yazdığını görünce, nasılmış diye merak edip okumak istedim. Ve gerçekten üslubu o kadar güzel, benzetmeleri, imgelemeleri o kadar özgün ki, “hemen diğer kitaplarını da okumalıyım” dedim.
Müzeyyen isimli karakterimiz ve onun ailesi ile olan ilişkisini anlatıyor Kopan bu kitapta. Karakterlerini sevdirmeye uğraşmamış, insanı olduğu gibi aktarmak istemiş okura ama yine de seviyor ve bir yakınlık kuruyorsunuz onlarla. Müzeyyen’i çok sevdim mesela, bu da Müzeyyen’in olduğu gibi davranmasından dolayı sanırım. Aile içi durumlar, abla kardeş ilişkisi ve bir takım dünya meseleleri... Hazin bir hikaye anlatılanlar. Hiçbir şekilde de kurgu hissi vermiyor.
Su gibi akıp gitti, elimden bırakamadım. Bir okur olarak, kitap bittikten sonra o damakta kalan tat varsa o kitap benim için –haddimeyse tabii– tamamdır, olmuştur. İyi ki tanıştım kalemiyle.
