Kitaba son noktayı koyan Epilog kısmında kaleme alınan Inferno tasviri ne kadar da günümüzü ifade ediyor: Beyhudelik, yaşayan bir inancın yokluğu, gevşek maneviyat, aç gözlü tüketim, mali sorumsuzluk ve denetimsiz kötü mizaç, kerameti kendinden menkul ve inatçı bir bireycilik, şiddet, kısırlık ve kendininki de dahil olmak üzere hayat ve mülke saygısızlık, cinsiyet sömürüsü ve reklam ve propaganda ile dilin değersizleştirilmesi, dinin ticarileştirilmesi, hurafelere yüz verme, insanların zihinlerini her türlü kitle isterileri ve “büyülü konuşmalarla” şartlandırma, kamu işlerinde irtişa (rüşvet, nüfuz kullanma) ve iltimas, iki yüzlülük, maddi şeylerde sahtekârlık, entelektüel namussuzluk, çıkar sağlamak için ihtilafları körükleme, bütün iletişim araçlarını sahteleştirme ve tahrip etme, en aşağı ve ahmak kitle duygularının sömürülmesi, kan bağına ülkeye, seçkin arkadaşa ve yeminli sadakate dahi ihanet, bunlar, toplumun soğuk ölümüne ve bütün medeni ilişkilerin yok edilmesine götüren çok rahat fark edilebilir aşamalarıdır.