İnsanın benim gibi biri olarak olduğu her şeyden vazgeçip kalabalığa karışabileceğine inanmak çok abes. Kalabalık çok geçmeden bu saçmalığı görüp kişiyi yok eder ya da her halükarda kişiyi yok etmeye çabalar. Kalabalık kendini ona yüzde yüz teslim etmiş bir insanı yabancı bir cisimmiş gibi acımadan dışarı atar. Kalabalığı işitince kalabalığa ait olmuyorum, kendimi işitince, kendime ait oluyorum.
Temelde sadece bize eziyet etmiş olan ve eziyet eden şeyler vardır, sadece bize daima eziyet eden şeyler (bizim için) vardır; bizi baştan çıkartan şeyler, bizi baştan çıkartan kimseler...