Nefes alıyorlar, konuşuyorlar, yiyorlar, içiyorlar, çalışıyorlar, uyuyorlardı ama tüm bunları sanki görünmez birinden direktif alır gibi yapıyorlardı. Ne bir duygu belirtisi, ne bir refleks, ne de bir tepki vardı. Bir insanın yaşıyor olduğunun en büyük kanıtı olan gözlerdeki o ışık yoktu. Sanki içleri boşaltılmış, geriye sadece insan siluetinde kabuklar kalmıştı; gözlerinin ardında sadece karanlık vardı adeta.