Sözler ve Alıntılar
Hiçbir şeye bu kadar bağlanma. Bir gün bıkarsan, uğruna feda ettiklerinle kalırsın.
Sayfa 137 - Can
Milorad Pavic
İnsan hayatı garip bir yarıştır: Varılacak yer pistin sonunda değil ortasındadır. Koşarsın ve hedefi zamanında fark etmeden, bilmeden, belki çoktan geçmiş olursun ve onu bir daha asla göremezsin. O zaman koşmaya devam edersin.
Sayfa 11 - Can
Mutluluğun bendeki en belirgin tanımı da, yaşarken farkında olmadığım, geçmişte kalmış bazı anları yeniden yaşıyormuşçasına canlandırmak için duyduğum istektir.
Sayfa 39 - Can
Bazen, içinde bulunduğum ruh durumuna uygun bir kitap okumak isterim. Başucu yazarlarımın yeni yapıtları, merak ettiğim, ama henüz okuma fırsatı bulamadığım genç kuşaktan birinin romanı değildir beni çeken. Kitaplığımın önünde dikilip rafları gözden geçirirken, çok özlediğim bir yere gidecekmişim de yolculuk hazırlıklarına başlıyormuşum gibi heyecan duyarım. Yeniden Tutunamayanlar'a ya da Ecinniler'e başlayabilirim. Conrad, belki de Melville ile sefere çıkmak ağır basabilir örneğin. Sait Faik'ten "Bir Bahçe"yi, "Dülger Balığının Ölümü"nü dönüp dönüp okuyabilirim. Elim Malcolm Lowry'nin Yanardağın Altında romanına gidiyorsa durum çok daha vahimdir. Bunlar; alıp başımı gitmek istediğim dönemlerde olur. Seçtiğim kitaplar da beni çeken yolculuğun biçimiyle ilgilidir.
Sayfa 15 - Can
Tek sığınağım, kendimi mutlu hissettiğim yer, benim gizli tapınağım, odamdı. Ruhumun yaşlanmaya başladığının, iki farklı yaşamı sürdürmeye çalıştığımın farkında değildim.
Sayfa 125 - Can
Ne zaman bir mumu üfleyerek söndürsem, fitilinden salınarak yükselen dumanın kokusu bana masalsı bir dünyanın kapılarını açar. Birçok kişinin hoşlanmadığı, pencerelerin açılıp mekânın havalandırıldığı bu istenmeyen söndürülmüş mum kokusu benim başımı döndürür. Çocukluk dönemimdeki bir bölüm anının sigortasıdır o koku.
Sayfa 30 - Can
Aslında bütün istediğim, çocukluk döneminde yaşadığım ve asla unutamadığım mutlu bir ânı yeniden yaşamaktı. Geçmişe, kendi boş arsama, su basmanıma ya da kaba inşaatıma bir yolculuk.
O anın bir daha yakalanmamak üzere kaçıp gittiğini, koşulların ve o çevrenin değiştiğini bilmeme karşın, "odun sobasıyla ısınan oda" dekoru hariç, kendime benzer ortamlar yarattım, yaratmaya çalıştım, yağmurun sesini dinleyip çizgi romanlar okudum. Ama o eski hazzı hiçbir zaman yakalamadım.
Sayfa 42 - Can