Sözler ve Alıntılar
Bir oyuncak bulmuş çocuk gibi, kendisine ait olmayan bu oyuncağı sahiplenmişti ve geri vermeyi canı hiç istemiyordu.
“Annemin ajanları olduğu için, evlenince tabii ki benimle yaşamak zorunda kalacaksın. Fakat bu senin için çok zor olmaz.
Evim çok büyük ve bir sürü odası var. Sana yalnız yatacağın bir oda ayarlarız. Bunun dışında sanırım evde fazla görüşmeyiz.
Genelde eve geç gelirim. Annem şu anda Akçay’da yaşıyor. Çok ender olarak yanıma gelir. Senede bir bile olmaz bazen. Oranın havası sağlığına iyi geliyor. Ailemin geri kalanı da orada olduğu için genelde ben Akçay’a giderim. Fakat sık olmasa da bana geldiği zaman bir iki geceliğine birlikte olmamız gerekebilir...”
"Hava çok güzeldi. Arabanın içi sıcaktı! Rahat ol hadi. Nasılsa kıvıracak bir şey bulursun."
"Ne bulayım? Bu nasıl mümkün olur? Lüks bir araba, çok yakışıklı bir adam... Bozuk buzdolabımız için iki gündür beklediğimiz servis olmadığınız çok belli!"
Yavuz kaşlarını kaldırdı. Bu kız garip birisiydi.
Numaradan evlenmelerine rağmen, kaynanasının kendisini beğenmesini önemsiyordu. Tıpkı âşık bir kadın gibi çekinikti.
Kocası olacak adamın annesini önemseyen, kocasını seven bir kadın gibi davranıyordu.
Ona izin vermesine rağmen, içinden bunu kabullenemiyordu. Tam bir aptallıktı. Ne diye izin vermişti ki?
Galiba onu kıskanmadığını göstermek istemişti. Herhalde sınıfından bir çocukla giderdi?
Üstelik kadının içinden geldiği gibi yaptığını da hissediyordu.
Akçay’ın denize paralel upuzun bir alışveriş yolu vardı. Sağlı sollu küçük satış kulübeleriyle doluydu. Akla gelebilecek hemen hemen her şey satılıyordu. Yine iç kısımlarda da çok kaliteli mağazalar vardı.
"Ve... yani gerçekten evleneceksiniz, öyle mi?"