''Şu koca dünyada servet, şöhret, zevk peşinde koştuktan sonra düşüş yıllarında ölmeden önce yine birer çocuk olmaya çalışırsak baştan daha az mutlu, son yıllarda daha mutlu olan bizler de çocukluğumuzu geçirdiğimiz yerlerde istirahata çekileceğiz.''
Acaba neden ruhça ayrılmaya bedence ayrılmaktan daha kolay dayanırız? İçimizden veda etmek geldiği halde Bunu söyleyecek kudreti kendimizde neden bulamayız?
İnsan kalbinde teller vardır; birtakım garip, çeşitli teller. Bunlar ancak, kazaen ses verirler; en hırslı, en heyecanlı çağrılar karşısında sessiz, duygusuz kalırlar da şöyle hafifçeçik, üstünkörü bir dokunmaya karşılık verecekleri tutar.