İlkin Marcel Mauss’un ortaya atmışolduğu “potlaç, armağan, mana” kavramlarıüzerinden yapılan sosyolojik ve antropolojik tartışmalar bu kitabın konusunu oluşturuyor. Mauss’un yanısıra Marx, Weber, Durkheim, Lévi-Strauss, Bataille, Dumézil ve Derrida’nın görüşleri etrafında, eski çağlarda ve modern dönemde müşterek yaşamda bağlılıklarıve dayanışmayısağlayan en temel ilişki biçim-lerinin toplumların ve insanların şekillenmesindeki rolü üzerinde duruluyor. Yıkım ve harcama sayesinde eskiatalara hediyeler ve kurbanlar sunma; tüm bunlar tanrılara bahşe-dilen armağanlardır. Ama tanrılar da insanlara bunun karşısında armağanlar sunmaktadırlar: İyi yaşama ve sağlık. Değişimin ilk ilkesi harcamadır. Kaybedenin kapitalist dünyadaki buhranıyerine, kaybetmeyenin buhranısöz konusudur burada. Çünkü Şeylerin ruhu olduğuna dair inanç, ilkellerde olan bir şey... Makro-kozmos ile mikro-kozmos arasında armağan insanıhem doğanın hem de evre-nin bir parçasıhaline getirebiliyor, bu şekilde de insanlar, tanrılar ve şeyler arasında bir bağkurarak toplumsal maddi ve manevi ilişkileri belirleyebiliyor. Böylece Armağan, tanrılara verildiğinde kur-ban oluyor, insanlara verildiğinde potlaç oluyor. Belki modern öncesi dönemde doğayıve kozmosu muhteşem kılan da budur. Şu halde Potlaç, tasarruf ilkesinin tam karşıtı gibi gözükmekte ve Weber’in “Protestan ahlâkının kapitalist zihniyeti”ninkurucu ilkesinin karşısına başka bir ahlâk modeli olarak çıkmaktadır. Ticaret ekonomisinde, değişim süreci elde etme mantığına dayandığıve zenginliklerin sabitliği ilkesi geçerli olduğu halde, potlaç ekonomisinde geçerli olan elde etme mantığında zenginlik sabit olmaktan uzaktır. Çünkü potlaç statünün korunmasıiçin harcama yapmak ve zenginliği kaybetmek, tükenmek ve tüketmek üzerine kuruludur
