Asi Çakıltaşı - 2. Perde
Binnur NigizSözler ve Alıntılar
"Ne kadar konuşursan konuş," diye fısıldadı kısık bir sesle. "Ne kadar açıklarsan açıkla. Ne kadar bağırırsan bağır. Asıl izah, sustuklarındır."
Sayfa 258 - Dokuz Yayınları
Bir ölüyü hayatta tutan terazisi bozuk bir evrenin ortasındaydım.
İnsanlar merak ederdi. Her zaman. Her şeyi.
Haddi olmayan şeyleri.
Dik dik bakarlardı. Sokakta ağlayamazdın mesela, bakarlardı. Sokakta bağıramazdın da bakarlardı. Sokakta gülsen bile dönüp bakarlardı. Çünkü çok fazla insanlardı. Hep bakarlar, konuşurlar ve yargılarlardı.
"Sen bana geç kaldın," diye fısıldadı başını tamamen eğip gözlerini kıstı ve alnını alnıma yasladı. "Ben sana erken.."
"Soyunsun gün, sarsın geceler," diye fısıldadım gözlerimi yumarken. "Vaktimiz varken."
"Şafak sökülüyor," dedi karan sözümü tekrar keserek.
"İçmiz gibi," diye fısıldadım.
Sayfa 257 - Dokuz Yayınları
İnsanın kendisine yenilmesi kadar gurur kırıcı bir şey daha yoktur. Yenildiğin kişinin aynaya baktığın zaman gördüğün kişi olması çok zordu.
Dikenlerim vardı, insanlara batıyordum.
Ama bu demek değildi ki, batırdığım dikenlerim hiç acımıyordu.
Sayfa 22Kitabı okudu