Çağımızda insanlık bu kadar bireyselleşmişken, iki insanın beraber ortak bi hayatı mutlu mesut yaşaması neredeyse imkansız görünüyor. Peki neden? Bunun imkansız görünmesi aslında bizim aşka yaklaşımımızda saklı. Bütün bir dünya bireysel özgürlük diye dövünürken partnerlerin birbirlerinden neredeyse siyam ikizi olmayı istemesi çok tutarsız değil mi? Hepimizin farklı birer birey olduğunu kabul ederek, fiziksel ve ruhsal açıdan nefes alan bir ilişki kurarsak mutlu son ve başlangıçlar mümkün. Tabi ki nefes almak gibi o nefesi vermek de çok önemli. Hep mutluluk, hep ihtiras nasıl olamayacaksa, aşktan da bunu beklememek lazım. Her şey bir nefes kadar sade, doğal, akışta olmalı. Her şeyi sevin. Hayatınızda tek bir aşkı arayıp, tek o aşkın kölesi olmayın. Bir çırpıda biten bir başka Wilhelm Schmid kitabı...
