Aşk-ı Âlâ
Şems-i TebriziSözler ve Alıntılar
Kılavuzun daima yüreğin olsun.
Sayfa 31Kitabı okudu
Güzelliğin, sevimliliğin sultanı, benim o düzgün endamlı ay yüzlümdür. Şu deli gönlüm onun aşk zincirine vurulmuştur. Ben o ay yüzlünün kapısının toprağını, gönül kanıyla sulamaktayım. Halbuki onun kapısının toprağı, kanımdan daha değerlidir.
Derler ki; aşk sükûnet bulur, yatışır. Aşkta önce karışıklık, coşkunluk sonra temkin, ağırbaşlılık görülür.Can, aşkın değirmeninde alttaki taştır. Bu kararsız şekilse üstündeki taştır.
Benim kanımı dökene , kimse gönül vermez .
Canım gitti. Papucumun, sarığımın lafı mı olur? Ey gönül sen de git! Çünkü bu fedakarlık, senin işin değil, benim işimdir,
Benim işim...
Şu hayatta tek başına inzivada kalarak, sadece kendi sesinin yankısını duyarak hakikati keşfedemezsin. Kendini ancak bir başka insanın aynasında tam olarak görebilirsin.
Denizden uzak düşmüş bir balık gibi , O denizin gamını daha ne kadar çekeceksin? Kupkuru kalmış dudakları ne zamana kadar denize hasret ve ayrılıktan şikâyet incilerini âleme saçacak?
Ayağının bastığı toprak, canımın mutluluğudur. Toprak, onun ayakları altında çiğnendiği için baştan başa gül olmuştur, yasemin olmuştur. Sevgilim, ayağını bastığın yerler sana meyveler verir, çiçekler ve çimenler bitirir. O ayağını bastığın topraktan nasıl yüz kaldırılabilir?