O bir yol sevdalısı idi, gidiyordu...
Gece gündüz demeden, aşkla yürüyordu uzak iklimlere...
Her gitmenin, aslında hep gitmek olduğunu biliyor ve derünunda binbir aşkla gidiyordu.Uzaklar yakındı onun için,yakınlar ırak...Rüyasına sımsıkı sarılarak gidiyordu...
Acı versede sevenlere, gitmek bilmektir, bulmaktır, ümit etmektir, hayallere hayallere yaslanmaktır diyordu yüreği.Kaderinde, bir sonsuzluk kervanın başı olmak yazıyordu çünkü...Henüz çocukken seyahate gönül koymuş,büyüdüğünde ise seyahat aşkı ile yola revan olmuş bir büyük isim...Ve modern zamanlarda onu anlamaya çalışan, hayatları böyle kesişen iki insan...Elinizdeki kitap, bu buluşmanın romanı.Evliya Çelebi'nin ve aslında hepimizin...
