Diyalektik, karşıtlıkları kullanarak gerçekleştirilen akıl yürütme biçimidir. Bu kitapta da aşk ile ilgili birçok kavram üzerinde durulmuş. Leyla ile Mecnun’dan tutun da, Ferhat ile Şirin, Kerem ile Zühre, Tahir ile Zühre’nin hikayelerine kadar incelenmiş. Leyla çölde Mecnun’a geldiğinde, Mecnun, “ben bensem sen kimsin; sen sensen ben kimim” deyişiyle onu da reddetmiştir ve böylece bütün kavuşma imkânları bizzat aşık tarafından reddedilmiştir. Aşk ilişkisinin sayısız hikayeye konu oluşunda baş faktör, işte bu kavuşamama halidir, demiş yazar. Kaldı ki ilahi olan aşkta da bir kavuşamama halinin olduğunu ve bu aşk uğruna yanıp kavrulunduğunu söylemiş. 3 ayrı başlıklı giriş kısmı var, uzuun uzuun, bu kısmı çok beğendim. Beyni yakan sorular soruyor ard arda. Diğer bölümlerde dünyaca ünlü eserlerde geçen aşkları ele almış, onlar üzerinden analizler yapıp, ünlü düşünürlerin görüşlerini paylaşmış.
Ali Şeriati’nin çok beğendiğim bir sözü var:
“Yüz defa küstüm ve barıştım,
Maşuk savaşımdan ve barışımdan habersiz.”
Bunun üzerine alttaki cümleyi ekleyip cevaplandırmak gerekiyor.
“Aşk ilişkisi, bir maşuğu kendiliğinden var kılar. Ve maşuk sorumluluğun farkına varmazsa(ne hazin tecelli!) âşıkın hali nice olur? Ve aslında kendinin farkında olmayan maşuka maşuk demek caiz midir?” (s.53) Caiz midir hocam, bende size sorayım.
Böyle beni düşünmeye iten kitapları ve insanları çok seviyorum. Merak edenlerin okumalarını tavsiye ederim.
