"Bakmayı bilenler için aydınlık, Rabbin nûrundandı ancak. Karanlıksa nûrun bir süreliğine görülemiyor oluşuydu. Eğer bu bir kusursa, sebebi tecellinin kaynağında değil, bu tecelliyi göremeyen gözlerdeydi. Belki de insana verilen en büyük emanet, böylesi bir görüşü kuşatabilecek olan idrakti. Bunu açığa çıkarıp kullanmak veya niyeti, gayreti kuşanamayıp körelmek insanın kendi iradesine bırakılmıştı."