Biz ateşte yanmamayı öğrenmişizdir. Bu ateşin altını dün Asala'ya üfletirler, bugün PKK'ya, yarın başka birine. Kurtlar sofrasına oturmanın bedelini biliyoruz. Kendimize acımanın dışında yapmamız gereken işlerin de farkındayız; daha çok okuyacak, daha fazla üretecek, daha fazla düşüneceğiz, daha iyi politika yapacak, daha nitelikli eğitim verecek ve bir akrobatın senkronize dikkatiyle önümüze konulan bütün problemleri aşacağız. Âlem buysa biz de varız.