-Adem ile Havva da birer yetişkindi ama.
Ariel başını salladı.
- Büyüdüler. İşte bu büyük bir hata oldu. Tanrı, Adem ile Havva'yı yarattığı zaman, onlar, Tanrı'nın yeni yarattığı büyük bir bahçenin içinde koşturan, ağaçlara tırmanan, küçük meraklı çocuklardı. İçinde çocuklar oynamadıkça büyük bir bahçenin sahibi olmanın ne yaran var ki.
-Doğru mu bu?
- Melekler yalan söylemez dedim ya.
- O halde devam et!
- ... Sonra yılan, onları, tanrının bilgi ağacından elma yemeye teşvik etti, işte o zaman büyümeye başladılar. Yedikçe büyüdüler. Böylelikle yavaş yavaş çocukluğun cennetinden kovuldular. Bu küçük afacanlar bilgiye o kadar açtılar ki sonunda kendilerini cennetin dışında buldular.
Cecilie hayretler içinde kalmıştı, Ariel ona hoşgörüyle baktı.
-Sen bu hikayeyi daha önce de duymuşsundur tabii.
Cecilie başını salladı.
- Adem ile Havva'nın cennetten kovulduklarını biliyordum ama çocukluk cennetinden kovulduklarını değil.
Acıklı bir şey karşısında ağlarız. Ama bir şey güzel olduğu zaman da gözlerimiz dolar. Bir şey komik veya çirkinse güleriz. Belki de güzel bir şey karşısında ağlamamızın nedeni, bunun uzun sürmeyeceğini bilmemizdir. Ve çirkin bir şey karşısında gülmemizin nedeni, onun sadece rol olduğunu bilmemizdir. Palyaçolara bakmak eğlencelidir çünkü çok çirkindirler. Aynanın karşısında maskelerini çıkardıkları vakit gayet güzel olurlar. İşte bu yüzden palyaçolar sirkte kendi vagonlarına girip kapıyı arkalarından kapadıklarında çok üzgün ve mutsuz olurlar.
Biz her şeyi aynada muamma olarak görüyoruz. Bazen aynanın içine bakabilir ve diğer tarafta neler olduğunu bir parça keşfedebiliriz. Ama aynayı bütünüyle parlatırsak daha çok şey görebiliriz. Ancak o zaman da kendimizi tanımaz oluruz.
Acıklı bir şey karşısında ağlarız. Ama bir şey güzel olduğu zaman da gözlerimiz dolar. Bir şey komik veya çirkinse güleriz. Belki de güzel bir şey karşısında ağlamamızın nedeni, bunun uzun sürmeyeceğini bilmemizdir. Ve çirkin bir şey karşısında gülmemizin nedeni, onun sadece rol olduğunu bilmemizdir. Palyaçolara bakmak eğlencelidir çünkü çok çirkindirler. Aynanın karşısında maskelerini çıkardıkları vakit gayet güzel olurlar. İşte bu yüzden palyaçolar sirkte kendi vagonlarına girip kapiyı arkalarından kapadıklarında çok üzgün ve mutsuz olurlar.