“Epeyce kadın gizlice erkek” sözde kadınlar, mevsimlik sevdaların unutulmuş kızları, tasaları gizli cam güzeli kızlar, Sansaryan Han’da sorgulananlar, kullanılmış yüzlerini aynalara bırakan muhbirler, derinlemesine yalnız tutuklular, mağlup sarhoşlar, parmak uçlarından yıldızlar damlayan adamlar…
Attilâ İlhan birbirinden sahici insanlarıyla kent resimleri çiziyor bize. Tanrıyoruz o insanları; kimi ben, kimi sen, kimi o…
Bizler…
İçindekiler;
yanlış balladlar
soğuk kadınlar balladı
unutulmuş kızlar balladı
sarhoş bir kadın balladı
bisikletli kız balladı
çerkes halayıklar balladı
cam güzeli kızlar için ballad
kalk gidelim kadınlar balladı
tığ örgüsü yaşlı kadın balladı
ah kızlar ulan kızlar balladı
ötekiler
‘muhbir’
‘taharri’
‘mevcutlu’
‘mevkuf’
flash-back
1/ yoksa geldiler mi?
2/ belki sabaha karşı
3/ tanrı insanı unuttu
serbest gazeller
kim arar kim sorar
söyler
bakarsak
geçerdi hep
o hangi zamandı
uzak köpekler gecesi
kar yağan bir sarışın
çariçin’de geçen kış
her yanlışa meraklı
profili oğlan çocuğu
soğuk bir intihar
nasıl bir sevdâysa
herşeyi birden istemek
ayrılık sevdâya dâhil
ayrılık sevdâya dâhil 1
ayrılık sevdâya dâhil 2
ayrılık sevdâya dâhil 3
ayrılık sevdâya dâhil 4
ayrılık sevdâya dâhil 5
o plâjda onsuz
o plâjda onsuz 1
o plâjda onsuz 2
o plâjda onsuz 3
o plâjda onsuz 4
o plâjda onsuz 5
şairin not defteri
yoğun bakım
çığlık
usulca
beklediği
akşam üstü
yoksa
büyük yanlışlık
yeşil pancurlu ev
artık ben
maçka durağı
adım sonbahar
kim o?
kötümser
dakika başı
yükü ne?
kimi?
pusudaki
delik deşik