"nasıl oldu? ben neyim? neden yoldan çıktım? ben iyi bir insanım!" diye düşündü. "beni böyle görüyorlar... iyi, saf, dürüst..." insanın başka bir özelliği olmayınca başkaları ondan öyle söz eder: iyi insan.
dünyada, var olan ve huzurla, olsa olsa bazan coşku, bazan neşeli bir hüzünle tasvir edilecek ve yaşanılacak bir yerdi; eleştirilecek ve değiştirme ve ele geçirme tutkusuyla içinde kızışarak öfkelenilecek bir yer değil.
şu günlük hayat dediğin şey niye yüzeysel ve basit olsun? küçük mutluluklar diye küçümsediğin şeylerden niye insan kendini sakınsın? günlük hayatın da kendine göre gösterişsiz bir şeyi... bir şiiri var.