1972’de Nobel Edebiyat Ödülü kazanmış Heinrich Böll’ün “en az bilinen” eserlerinden. IG platformunda bile arattığımda, umduğumdan çok az gönderi gördüm, şaşırdım. Şaşırma sebebim ise, güzelliğinden, vuruculuğundan. Orijinal ismi “Şapkasız/Çatısız Evler”e denk gelen roman, Ahmet Cemal “Babasız Evler” demeyi ne de güzel uygun görmüş.
Almanya, iki büyük dünya savaşı görmüş bir ülke olarak, maddi açıdan belini düzeltmiş ülkelerin olabilir, ama şimdinin çocuk sahipleri, geçmişten günümüze değin “babasız evlerde” yaşamaya mahkûm edildi. Romanda da, savaşım iki büyük yıkıcı gücü olan “maddiyat ve maneviyat”ı iki erkek karakter, Martin ve Heinrich üzerinden anlatıyor. Martin ekonomik sorun yalamayan, annesinin görünmezliğinden bunalmış manevi kısmı, Heinrich ise, maddi güçlükler yüzünden kendisinin nefret ettiği bir erkekle yaşayan annesini konu alıyor.
Harp sonrası meydanları terk eden savaşın evlere girdiği, toplumsal yıkımların devam ettiği ve darmadağın olmuş ailelerin psikolojik savaşların da okuyoruz Böll’ün kaleminden. Romanda Albert , dünyaya karşı sönen umut ışığımı tekrar parlak tutmayı başarmış nadir güzellikte yazılmış, çok gerçekçi bir karakter. Babasız Evler, sosyolojik ve psikolojik alt yapısı gerçeklere dayanan, gerçekçi yazılmış çok iyi bir eser. Sabit Kalem’ce okuduk. Size tavsiyem ıskalamamanız gereken eserlerden.
Okuyan1fenogretmeni 
Burcu
Hilal İnal
