-Evet,küçükhanım,insan hiçbir şey olmuyor sanır,ama bununla birlikte,bana öyle geliyor ki sizin yaşamınızda olabilecek en önemli şey,sizin şu hiçbir şey yaşamamak konusunda gösterdiğiniz istençtir,kesinlikle.
Elbette size öğüt veriyor değilim....Ama sizin yerinizde başka birisi olsa gerektiğinde bir küçük çaba göstermez miydi?bazı angaryalardan kurtulunca da geleceğe umut bağlamaz mıydı?Bir başkası olsa öyle yapmaz mıydı?Bir düşününüz.
ama benim için üzülmeyiniz.Bir gün sabrım taşıverirse buna pek şaşacağım,bir tek düşündüğüm bu,günün birinde sabrımın taşıvermesi tehlikesi,anlıyorsunuz değil mi?
-Ama ben eminim ki yaşamak iyi bir şey,öyle olmasa bunca zahmete katlanmazdım.
-Nasıl oldu bilmiyorum,bahçeye girdiğim andan itibaren yaşam dolu bir insan oluverdim.
-Bayım,bilemiyorum,nasıl olur da bir bahçe,daha ilk bakışta insanı mutlu edebilir.
Gerçekte insanlar mutluluğu kolay kaldıramazlar.Mutlu olmak isterler elbet,ama bir kez onu elde ettiler mi bir başka rüyaya kapılır,kendilerini yiyip bitirirler.