Şiir üzerine verilen öğütler, ancak yaratıcılık sırasında doğrulanınca değer kazanır ki, bu da o öğüt içindeki gerçeğin yeni baştan bulunması anlamına gelir. Böylece bizden önceki ozanların kendi deneylerine dayanarak ortaya attıkları -deyim yerindeyse- kuramlar, ancak kendi şiirleriyle bir arada ele alınınca değer kazanır; demek ki sürekli bir etkileri olamaz.