Başlangıç ve Son kitaplarını, Başlangıç ve Son sözleri ve alıntılarını, Başlangıç ve Son yazarlarını, Başlangıç ve Son yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Adam güldü. "Benim felsefem başka, insan kendini hayatın akışına bırakmalı diye düşünüyorum. Mısır'da açlık çeken birinin olduğunu duydun mu hiç?" dedi usulca.
"Açlığa alıştıkları için duymamışızdır!"
Peronda beklerken kendilerini tutmuşlardı ama tren hareket etmeye başlayıp Hasaneyn'in kendisine el salladığını görünce Hüseyin'in gözleri dolmuştu. Nefise'nin gözleri daha evdeyken ağlamaktan şişmişti. Yüzünün ne kadar çirkinleşmiş olduğunu şefkatle ve acıyla hatırladı! Gülümsemeye çalıştığı annesi onu göğsüne bastırıp yanaklarından öpmüştü. Bunu belki de ilk kez yapıyor, yapmışsa da delikanlı hiç hatırlamıyordu. Sert ve otoriter bir kadındı, huyu böyleydi ama bu sevgisiz olduğu anlamına gelmiyordu. Yolcu uğurlarken gözyaşı dökmenin uğursuzluk getireceğine inandığı için ağlamamaya çalışıyordu ama gözleri dolu doluydu. Hüseyin annesinin gözyaşlarının yalnız kalınca fışkıracağından emindi.