Beklenen
Mecbure İnal VelaSözler ve Alıntılar
-İyisi mi tatsızlık çıkartarak kendini de , bizi de üzme, huzurumuzu bozma.
-Huzurumuz var mı ki..?
Müslüman, sırf kendi şahsı adına yaşarsa, planları, kaygıları şahsına münhasır kalırsa, bu onu küçültür.
İnsanlığın fert fert, hayranlık duyduğu medeniyet, aklı olmayan hayvanları bile mesut edememişken, insanı mutlu ettiği iddiâsında bulunabilir mi? Hayvanat bahçesindeki maymun, akıldan mahrum bir mahlûk, yitirdiklerinin farkına varmış, mükedderdir. İnsan ise, yitik değerler manzûmesinin farkına bile varamayacak kadar değerden düşürülmüş.
O ayetler ki, defaatle bizi tefekküre davet ederken, biz düşünmekten dahi korkar olmuşuz.
Işıklar var bu şehirde... Aydınlık yok ki! Tebessümler, kahkahalar var, saadet yok ki! Şarkılar söylüyor insanlar, sevgi üstüne... Zaafları, göstermelik tutkuları, piyasa aşıkları var, ulvî duyguları, ilâhî aşkları yok ki! 'Sorun'ları öylesine çok ki, 'mesele'ler yormuyor kafalarını. Yeisleri, stresleri, öfkeleri var... Duâları, göz yaşları yok ki! Saatleri var, pahalı, gösterişli, "vakit"leri yok ki! Herşeyleri var mutlu olmaya, "Bir" şeyleri yok ki! Altınları, yakutları, pırlanta ve incileri var, paraları da... "Değerler"i yok ki!
Birbiri ile kıyasıya boğuşan parmakları, iç âlemindeki tedirginliğin mümessiliydi. Bugünden hoşnutsuzca, yarını özledi.
Dikiz aynasına çağırılan bakışları, gayri ihtiyari takıldı aynaya. Orada bulduğu gözlerin fısıldadığı sırra inanası gelmese de, tâ baştan beri dikizlendiği fısıldanmaktaydı kendisine...