Kafamdan pek çok düşğnce geçti. Hangi sosyal sınıftan olursa olsun, ailelerin nasıl hep aynı olduğu. Nasıl tüm annelerin endişelenecek kendilerine göre sebepleri olduğu.
Bazı anlar geliyor,seninle tüm duvarları yıkmışız gibi hissediyorum ve bazen de senin sadece rahatlığın için burada kaldığını düşünüyorum.Keşke benim,sadece benim,burada kalman için yeterli sebep olduğuna emin olabilseydim...
Bu kadar kısa süre içinde nasıl bu kadar çok şey kaybedebildim? Ailenden ayrılmak, yabancı bir yerde yaşamak ve sevdiğin insandan uzak kalmak, sanki seneler içinde olması gerekirdi, sadece bir günde değil.
Bunu saklamak aptalca mıydı? Her şeyi geri vermiştim, o halde neden tek bir kuruşu saklıyordum ki? Geride elimde kalan tek şey bu muydu? Bir gün kızıma, kimsenin hakkında hiçbir şey bilmediği ilk erkek arkadaşımı anlatmak için göstereceğim, kavanoz içinde tek bir kuruş?