Dervişler için gül bahçesi nazında görünse de Dergâh benim için bir dört duvar arasıydı. Başımın üstünde çatıydı; ayağımın altında insan eli yapımı döşemeydi. Gönlüm çayırı çimeni çekiyordu basmak üzere; yüreğim göğün tavanını arıyordu üstünde. Aklım dört duvar arasına sığamamanın bunalışındaydı.. Allah'ı, tabiat alabildiğine hür ve sonsuz iken daha çok hissediyor, iliklerimde duyuyordum.
Sayfa 263