-birşeyi çok uzun süre gözlemlediniz mi, artık onun hangi bütünün parçası olduğunu unutuyorsunuz ve o şey bağımsızlaşıyor,cezbeye tutulmuşçasına notalarla kendi başına dans eden ayaklar haline geliyor
Bazen ortadan kaybolup cesedi hiçbir zaman bulunamayanlardan, kimliğini değiştirenlerden ya da kendilerine ağır gelen bir hayattan kaçmak için kendilerine uydurma cenaze düzenletenlerden biri olmak isterdim. Bir kez ortadan kaybolmuştum ve İstanbul’da yaşayanlar için bir ölüydüm.
Onu dinlemek, o derinlere gömülü ve her şeyden önemli olan şeyi- hayatı sınırsızca, son kullanma tarihini kontrol etmeden tüketmenin mümkün, hatta tavsiye edilir bir şey olduğunu hatırlatmak- diriltmek gibiydi.
Psikoterapi klişelerle oynuyor, her birini birer ayna gibi hastaların yüzüne tutmaktan hoşlanıyordu, ben de bir istisna değildim.Sevmiyordum aynaları,en azından kendi kayboluşumu analiz etmek için bana uzatılanları.