Teorik olarak bilmeceyi andırsada bence tam bilmeceler kitabı diyemeyiz. Bilmeceler eğlencelidir bu fazlasıyla gotik. Hatta bazı kehanetler fazlasıyla tüyler ürpertici. Mesela yeni doğmuş bir bebek desem herkesin içinden masumane duygular geçer, öyle değil mi? Da Vinci’nin Leonardosu şöyle belirtmiş:
“Memede çocuklar üstüne.
...başkalarının yediği şeyleri emecekler ve konuşabilmeleri için aradan aylar geçecek.”
Ya da şöyle bir örnek vereyim;
cansız bir nesnedir insan hayatını kolaylaştırır, bir yerden başka bir yere gitmemize olanak sağlar, bilin bakalım bu nedir?
Araba ya da gemi mi dediniz? Evet! Doğru.
Ama Da Vinci’nin kehaneti şöyle;
“Ölülerin, canlıları dünyanın çeşitli yerlerine taşıdığı görülecek.(arabalar ve gemiler)”
Çok basit olguları bile korkunç bir şekilde yazmış Da Vinci.Bunlardan bir çok var ben bu örneklerle bitiriyorum.
Ana başlık “Kehanetler*”
Alt başlık “Bilmeceler*”olmalıydı.
Önsözü yazan Samih Rıfat bu durumu açıklamış kehanet ve bilmece ona göre aynı olgu. Beni pek tatmin etmedi bu görüşü. Ben bilmeceleri eğlenceli kehanetleri ürpertici buluyorum.
Keyifli okumalar...
