Yüzüne düşmüş hüzün benim intizarım oldu.
Birkaç cümleydi hayat, koca bir kitap oldu.
Azmettin canan, canım senin yoldaşın oldu.
Gözlerime fer gibi düşmüşsün yâr!
Bir buselik yermiş o aklımda kalan,
Geride ne varsa inan hepsi yalan,
Sahi neydi gönlümü yaralayan?
Gözlerime fer gibi düşmüşsün yâr!
Zifiri karanlıktı gece, gülüşün güneş oldu.
Az evvel gidiyordun, kaldın umut oldu.
Suçum kesinleşti, beraat hayal oldu.
Gözlerime fer gibi düşmüşsün yâr!
...
Adı saklı çocukluğumdan,
İsmi ayyuka çıkmış insanlığıma kadar...
Gelincikler durur ruhumun dehlizlerinde.
Karanlığın gözlerine inat,
Buruk bir tebessüm,
İçli bir tınıdır içimdeki.
Onlar gitmeyi seçer,
Sen kalmayı...
Değdi mi gözlerin karanlığı ruhlarına;
Tek tek düşerler dallarından.
Ölmek işten bile değildir aslında,
Kalmaksa zulümdür; esir olmuşsa o körpe bedeni.
...