Sözler ve Alıntılar
Erkekler meleklerden bahsederken, özellikle de karşı cinsten olanlardan, bu konuşmanın içersinde süslü kelimeler yer alırdı. Simon’ın meleğinin onlarla alakası yoktu. Onun meleği Kutsal Kitap’tan fırlamıştı; Tevrat’tan yenisinden değil. Çok insani olmayan, ciddi ve yargılayan tiptendi. Serinkanlılıkla parmağını şaklatarak insanı tüylü güvercin kanatlarında uçurmak yerine, ebedi lanetlemenin içine fırlatacak türden.
Sayfa 30 - Simon
“Yaşamına yanında güveneceğin biri olmadan devam etmek. Hiç korkmadan, kendini anlatabileceğin biri olmadan. Hatalarını, zayıflıklarını bilmesine rağmen seni sevmeye devam eden biri olmadan. Rol yapmadan yanında durabileceğin biri olmadan…”
Sayfa 128 - Lucy
“Tam bir savaşçı,” diye mırıldandı. “Seni, elindeki ateşten kılıcı dikkafalı İbranilere ve birtakım kafirlere savururken düşünebiliyorum. Ciddi bakışların ve korkunç bir şekilde çatılmış olan kaşlarının karşısında siniyorlar.”
Sayfa 182 - Simon
“Siz de o dar kafalılardansınız, beni tanımadan yargılıyorsunuz. Ya da beni tanıdığınızı sanıyorsunuz ama gerçekte hiçbir fikriniz yok.”
Sayfa 94 - Lucy
“Ölmeyi hak etmiyor,” dedi. Gözlerinde yaşlar birikmişti.
“Kim hak ediyor? Hak edip etmemesinin hiçbir önemi yok, bu onun kaderi. Yıldızları nasıl yerlerinden oynatamazsan bunu da değiştiremezsin.”
Sayfa 297
Bu dünyada genç olmak, kabuğundan daha yeni çıkmış, tüyleri ıslak bir civciv olarak iyi niyetli gibi görünen kümes hayvanlarının ve gözden uzaktaki tehlikeli tilkilerin dünyasına adım atmakla aynı şeydi.
Sayfa 76 - Simon
“Beni tanımıyorsun, ne olduğumu bilmiyorsun. Kendini koru. Beni evinden kov. Şimdi. Bunu hala yapabiliyorken yap, çünkü azmimi, irademi ve gururumu yitirdim; zaten çok az kalmışlardı. Kendimi varlığından men edemiyorum.”
Sayfa 165 - Simon