Sevilmedikçe uçamaz, uçamadıkça iyilik yapamaz, iyilik yapamadıkları müddetçe de kanatlarının güzel altın tüylerini kaybedip sonunda onları yeryüzünde melek kılan o kanatlardan olurlar. Kanadı düşmüş kadınların ağrıları, yaşadıkları sürece dinmez.
Kimden doğduğun, nasıl bir ailenin içinde büyüdüğün önemlidir. Yazgının ilk paragrafıdır onlar. Doğduğun şehrin bile bir kodu vardır bu yazıda. Üzerine parçalar ekleye ekleye ya da sadece bunlar yüzünden eksile eksile yaş alırsın.
"...Ve bu denli karanlıkta kalmasının kendine doğruyu söylememesinden kaynaklandığını düşünüyordu. Hep inandırmıştı kendini. Görmek istediğine, bilmek istediği kadarına..."
Her hikâye biriciktir, biliyorsun. Ama her hikâyenin kanı kendi damarları içinde akarken başkalarının rüzgârını, yağmurunu ve ne yazık ki kurşununu da isabet alır kimi zaman...