Bir Maskenin İtirafları
Yukio MişimaBir Maskenin İtirafları Gönderileri
Bir Maskenin İtirafları kitaplarını, Bir Maskenin İtirafları sözleri ve alıntılarını, Bir Maskenin İtirafları yazarlarını, Bir Maskenin İtirafları yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
“Günlük yaşantının ölümle bu derece kucak kucağa olması düşüncesinden daha fazla tiksinti uyandıran bir şey yoktu. Kediler bile ölümün yaklaştığını anlayınca, ölürken kimse görmesin diye saklanmıyorlar mıydı?”
Sayfa 115
Öyle geliyordu ki bana, gece kentinin yüzlerine çaldığı boyaya ellerimle dokunabilirdim; tıpkı dokunulunca parmak uçlarında gümüş toz lekeleri bırakan bayram maskeleri gibiydi bu yüzler...
"Hayat bir sahnedir, denir. Görünüşe bakılırsa çoğu insan bu düşünceye takılıp kalmaz, en azından benim gibi erken bir yaşta. Çocukluğumun sonuna doğru, bunun böyle olduğuna ve kendi gerçek benliğimi hiç göstermeksizin sahnedeki rolümü oynamam gerektiğine kuvvetle inanmıştım. Belki de yanılıyorum diye aklımın bir köşesinde hafiften bir kuşku duysam da, had safhada nahif bir tecrübe yoksunluğunun eşlik ettiği bu inanca sahip olduğumdan beri, insanların bu yolu yaşadığına emindim."
Sayfa 87
"O sırada içim, şimdiye kadar kendime belki bin kez sorduğum soruyu soramayacak kadar yorgundu: Böyle olduğum gibi kalsam bunda ne terslik vardı? Kendimden nefret ediyor, büyün iffetime rağmen vücudumu harap ediyordum. 'Ciddiyetle' (Ne dokunaklı bir düşünce!) çocuksu halimden kaçabileceğimi düşünmüştüm. Böylesine nefret ettiğim şeyin gerçek benliğim ve hayatımın bir parçası olduğunu doğru dürüst anlayamamıştım. Onun yerine, bu yıllara kadar hayal kurduktan sonra şimdi 'gerçek hayat'a yüzümü dönüyorum gibi gelmişti bana."
Sayfa 86
“Sağlık durumumun bozukluğu sebebiyle genellikle her sevinçte gelecekteki bir uğursuzluğun önsezisi içimi doldururdu. Ama o anda kolunun tatlı, beklenmedik varlığından başka bir şey hissetmiyordum; bu duygu kolundan benimkine akmış ve sonunda bütün vücudumu sarmış gibiydi. Onunla beraber dünyanın öbür ucuna kadar böyle gidebileceğimi hissetmiştim.”
Sayfa 64
Çevremdeki insanların bende yapmacık bir davranış diye izledikleri şeyin aslında sadece gerçek yaradılışımı savunmak için girişilen kramplı zorlamalar olduğunu, gerçek benliğim diye gördükleri şeyin ise aslında maskeli balodan başka bir şey olmadığını, ilk defa o sıralarda belli belirsiz kavramaya başlamıştım.
Sayfa 31 - Can YayınlarıKitabı okudu
Kendi kendini aldatmak, benim sığındığım son duraktı; çünkü ciddi bir şekilde yaralanan kimse, hayatını kurtaracak sargı bezi temiz midir diye sormaz.
Duygular kesin bir düzene girmekten kaçınırlar. Onun yerine küçücük parçalar halinde feza boşluğunda serbest dolanırlar, ayrıca özellikleri de istikrarsızlıktır.
Kendi kendini aldatma benim sığındığım son duraktı; çünkü ciddi bir şekilde yaralanan kimse, hayatını kurtaracak sargı bezi temiz midir, diye sormaz.
Kendine acımanın emin limanına çekilmek, kendini trajik bir kurban gibi görmek, bütün kaçış yolları tutulmuş insanların başvurduğu eski bir hiledir.