Ekim Devrimi'nin hemen ardından (1920) henüz iç savaş sürerken İngiliz İşçi Partisi heyeti ile birlikte SSCB'yi ziyaret eden Russell'ın bu kitapçığı, su katılmamış bir liberalin gözünden devrime bakma imkanı veriyor. Russell ziyaretin hemen ardından kaleme aldığı kitabında Bolşevik Devrimini yüzeysel değerlendirmenin sınırlarını zorluyor. Lenin ve Troçki'ye dair kişisel izlenimlerini de aktaran yazar, hiçbir kibir ifadesi göremediği, güleryüzlü ve açık fikirli bulduğu Lenin'i överken aynı cümlenin içinde "tüm bunlarda bir zalimlik izlenimi edindim" diyerek bilimsel değerlendirmesini doruğa ulaştırıyor!
Yazarın sanayi, sanat, eğitim ve tarım konusundaki tüm öngörülerinin ardından gelen yıllarda yanlışlandığı da düşünüldüğünde, aslında epey eğlenceli bir kitap :)
Bazı bakımlardan kendince nesnelliği elden bırakmadan Bolşevizmi İngiliz okura "Rusya için katlanılır olabilir bizim için hiç uygun değil" diyerek tanıtan Russel'ı böylesine körleştirenin ne olduğunu düşündüm okurken... Sanıyorum ki kişisel refahı içinde huzurla yaşayıp aynı zamanda da ezilen halkı kalemi ile savunan entelektüel için en zor olanı; emekçilerin bir vasiye ihtiyaç duymayarak kendi meselelerini kendi ellerine almaları olsa gerek. İşte o zaman oyuncağı elinden alınmış çocuğa dönüyorlar ve "adaletin yılmaz savunucusu" kimliklerinin sömürüden beslendiği apaçık ortaya çıkıyor. "Ne güzel olurdu siz ezilmeye devam etseniz ve biz de sizin için üzülmeye devam etseydik" diye açıkça söyleyemediklerinden dolayı; böyle çelişkili bir noktaya mahkum oluyorlar... Yüce gönüllülük ne kadar zavallı bir şey!
