Bu İşte Bir Yalnızlık Var
Tuna KiremitçiBu İşte Bir Yalnızlık Var Gönderileri
Bu İşte Bir Yalnızlık Var kitaplarını, Bu İşte Bir Yalnızlık Var sözleri ve alıntılarını, Bu İşte Bir Yalnızlık Var yazarlarını, Bu İşte Bir Yalnızlık Var yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Bugün onu özledim.
Çok özledim…
O gece sahnede fırtına gibi estik. Öasalarda oturanları dans ettirdik, duygulandırdık, içlerini hayatla doldurduk. Sarjoş olmalarını, terlemelerini, birbirlerine dokunmalarını sagladık. Patronların sekreterlerle, şube müdürlerinin üniversite ögrencileriyle yakınlaşmasına neden olduk. Bunları yaparken kendimiz fe yaşadıgımızı hissettik. Dünya da sahnede kapladıgımız yer kadar bir anlamımız oldugu duygusuyla ürperip kendimizden geçtik.
Aşk acısı cekmek rezalet bir durum mudur?
Dudagımda sigara rüzgarla birlikte erirken, kalbime serin damlalar düşüyordu.
Bu yaşta kendime yakıştıramasam da resmen aşk acısı çekiyordum. Olur rezalet degil yani.
Sonra, gitti. İki saat sonra buluşacakmışız gibi ayrıldık birbirimizden. Bir daha hiç görüşmeyecegimizin o zaman farkına vardım.
Belki de kafam basmıyor. Kadın ruhundan anladıgımdan pek emin degilim. Belki kaseti geriye sarma şansım olsa aynı esrarengiz hataları yaparım yine.
Ne olursa olsun evli bir kadın gönlünü iş yerine gelen bir sigoryacıya kaptırabiliyorsa, bunun makul bir nedeni olmalı degil mi?
Bu sefer de beceriksizligimin kurbanı oldum. Onca yıllık evlilik insanın performansını mahvediyordu. Kadınlara nasıl yaklaşacagımı bilemiyordum. Onlara ne söylemem gerektigini bilmiyordum. Yataga girmeden önce oynanması gereken oyunun kurallarından tamamen habersizdim. İnsanlar bu oyunları oynarken ben sahnede gitar çalmıştım çünkü.
Sonra mecburen yolumu degiştirdim. Degerli duygular aramaktan vazgeçtim. Sex iki taraflı bir ihtiyac olduguna göre, benimle aynı şeyleri arayan kadınlarda olmalıydı.
Zaten konu duygular bile olsa durum degişmiyordu. Duyguya da açtım çünkü. Ama ne zaman bir kadına yaklaşsam terkedilmiş olmanın verdigi bür eziklik duyuyordum. Kadınlar anlıyordu bunu ve galiba hoşlanmıyorlardı. İşten çıkartılmış biriyle il görüşmesi yapar gibi bakıyorlardı bana.
Karşındaki arkadaşının eşi
"Memet" dedi, fısıltıyla. "Burada kalayım mı?"
"Kalma... dedim, kokusunu içime çekip.
Yataga girdigimde çok yanlız hissettim kendimi. Üstelik sıcak ve yapışkan bir şey kaaaıklarıma dogru iniyordu.
Üstelik Ayşe de yoklugumdan etkilenmişe benzemiyordu. Kendisini Orhan'ın yokluguna öyle bir kaptırmıştı ki kapıyı açıpta beni gördügünde şaşırmadı bile. O saatten sonra bana umut veren neydi hangi yüzle onun macerasında kendime yer arıyordum, Allah bilir. Yanında olmak istiyordum sadece. Umutsuzluga kapıldıgında başını omzuma koysun, kocasını özlediginde benimle dertleşsin... Böyle küçük, sıradan hesaplar.