"Ey insan ömrünü dolduran biçimleyen duygu Hüzün müdür her vakit mutluluğun bir yüzü?"
Acı, hüzün, sevinç, sevgi... duygularını öyle yaşayarak sunuyor ki bizlere, kalemine yansımış olan varlığı ayna oluyor bana.
Denemelerini ve şiirlerini okuyarak geçen bir okuma hayatım var. Ve iyi ki okuyorum dediğim kıymetli bir insân. Okudukça insân, tanıdığı karakterler tanıdığı yazalardan ve tanıdığı cümlelerden duygulardan öteye gidiyor. Öte, insânın kendisi. Kendisini bir başkasında bulabilmesi veyahut kendine ulaşmasında bir adım.
Şükrü erbaşı yalnızlığından tanıyorum. Yalnızlığın sözcüklerinde ki yıkıcılığından, sessizliğin ateşinden, yüzüne vuran ışıktan, kalbini deşen hasretin sesini sakinleştirmesinden; tanıyorum.
ve diyorum ki...
''ey ayrılığı andıran yakınlık,
ey susuş... İnce ve derin hasret
Bana benziyorsun..."
keyifli okumalar dilerim.
"Dönsen ve öpsem incitmeden Alnının gücenik ülkesini Benim ömrümsün sen, onurum, geleceğim... Gitmek hangi acıyı onarır ki Bilmez misin çare değil üzüntü. "
"Adını bildiğim gurbet o bitmeyen ayrılık Karanlığın ağlarına takılan gönül kuşum Taşımakla gönendiğim içimdeki ağırlık. "
