Bir insan, hem bir başkasını küçümseyip, ona güvenmeyip, onun mutluluğunu ya da bağımsızlığını yok etmeyi arzulayıp, hem de aynı zamanda onun sevecenliğini, yardımını ya da desteğini kazanmayı arzulayamaz.
açgözlü kişilerin, kendilerine ait herhangi bir şey yaratma konusundaki kendi yetilerine güvenmedikleri ve bu nedenle ihtiyaçlarının doyurulması için dış dünyaya güvenmek zorunda olduklarıdır; ama hiç kimsenin kendilerine hiçbir şey vermek istemediğine inanırlar. Doymak bilmez bir sevecenlik ihtiyacı bulunan nevrotik bireyler
Peki nevrotik olarak değerlendirilebilecek olan bir sevecenlik ihtiyacının tipik özellikleri nelerdir?
Bana göre, bu ihtiyaç isteğe bağlı olarak çocuksu diye adlandıranlar çocukları yanlış anlamakla kalmaz, nevrotik sevecenlik ihtiyacını yaratan temel etkenlerin çocuklukla hiçbir alıp veremeyeceği olmadığı gerçeğini de unutmuş olurlar. Çocuksu ve nevrotik sevecenlik ihtiyaçlan tek bir ortak özelliğe sahiptir --çaresizlik- kaldı ki bu da iki durumda da farklı bir temele sahiptir
bütün gece uyanık kalmak gibi gerçekten de yararsız olan özverilerden ötürü kendilerine olağanüstü ölçülerde övünç payı verirler, buna karşın kendileri için yapılan şeyleri küçümser ya da göz ardı bile ederler, böylece durumu çarpıtarak özel ilgi isteme hakkına sahip olduklarına inanırlar