Çalıkuşu
Reşat Nuri GüntekinSözler ve Alıntılar
2. Yıl..
“Ben yine de ısrarla senin bahçende büyümek isteyen bir papatya olacağım. Susuz kalsam da, büyümek için uğraşacağım..”
İnsan, yaşadığı yerlerde beraber bulunduğu insanlara görünmez ince tellerle bağlanırmış; ayrılık vaktinde bu bağlar gerilmeye, kopan keman telleri gibi acı sesler çıkarmaya başlar, her birinin gönlümüzden kopup ayrılması bir ayrı sızı uyandırırmış.
“Ekmeği bölüşür gibi bölüşeceğiz kalbimizi, kederimizi, sevincimizi, umudumuzu...Dememiş miydin?”
“Daha o gün anlamıştım Feride, ben ömrümce seninle sınanacaktım. Çünkü insan daima en sevdiğiyle sınanır…”
Bu köyün evleri, sokakları, mezarları gibi çocuklarında da siyah bir neşesizlik var. Renksiz dudakları gülmenin ne olduğunu bilmiyor, durgun gözleri ağır bir melal içinde ölümü düşünüyor gibi.
Fakat insanlar, sahi insafsız mahluklar.
Sayfa 194Kitabı okudu
O vakit sadece gözlerim ağlamıştı.
Bu gece gönlüm ağlıyor.