Kahramanmaraş'ın yetiştirdiği, 23 Temmuz'da kaybettiğimiz Yedi Güzel Adam'ın son neferi Rasim Özdenören'i rahmetle anıyorum. Ruhu şad, mekanı cennet olsun inşallah.
Yozlaşmış, yolunu şaşırmış insanların hikayelerinin anlatıldığı kitap beş bölümden oluşuyor. Noktalama işaretlerinin kullanılmaması, okumaya başlamadan önce beni tedirgin etsede okurken hiç zorlanmadım. Hikayeler sizi içine öyle bir çekiyor ki, işaretlerin yokluğunun farkına bile varmıyorsunuz. İçimizden, bizden, hayatın içinden insanın içini burkan hikayeler... Özellikle "Ay Doğar Geceleri" adlı son hikayesinde Maraş'ın sokaklarında; Kale'sinde, Kanlıdere'sinde, Boğazkesen'inde, Uzunoluk'unda, Çarşıbaşı'nda kısacık bir tur yapmak ayrı bir keyif verdi. İnsanın içini böyle birden bir sıcaklık kaplar yaa hani, işte öyle oldu.
Keyifli okumalar
