Ahmet Günbay Yıldız’ın okuduğum dördüncü romanı ve aynı akıcılık bu romanda da vardı. Okurken sıkılmıyorsunuz, ama bir yandan da yaşananlara üzüldüğünüz için artık mutlu bir sona bağlanmasını istiyorsunuz. Roman klasik Türk filmlerine benziyor, bazı tesadüfler aşırıya kaçmış, tam bir sona odaklanıyorsunuz yine karmaşık bir hadise vuku buluyor. Bunların yanısıra işlediği konu bakımından etkileyiciydi, toplumdaki bilgisizlik, ahlaki çöküş ve ardından gelen yanlış eylemlerin iyi insanları da sistemin çarkı içinde nasıl erittiğini gözler önüne seriyor. Altı çizilmeye değer cümleler bakımından da zengin bir kitaptı, not ettiğim bu yeni cümleler bile benim için bir kazanım oldu.