"Ancak büyük bir sevgiyle sevebilen insanların üzüntüleri de büyük olur; sevmek isteği, acılarına panzehir gibi gelir, onlara şifa verir... Bunun için insanın manevi doğası, maddi doğasından da dayanıklıdır; acı, hiçbir zaman öldürmez."
"Gurur gerçek bir üzüntüye hiç yakışmayan bir duygu olmakla birlikte, bu duygu insanın doğasına o denli derin işlemiştir ki, en büyük acı bile, onu binde bir unutturabilir. Gurur, üzüntülü durumlarda ya üzgün, ya mutsuz, ya da metin görünmek isteğiyle ortaya çıkar; açıkça söyleyemediğimiz bu bayağı istekler, hiçbir zaman, en acı üzüntülerimizi duyduğumuz sırada bile, bizi bırakmaz ve acımızın büyüklüğünü, içtenliğini, değerini ortadan kaldırır."