Oysa hayatta hiçbir şey kaybolmuyordu. Çöp oluyordu ama yok olmuyordu. Gazıyla, külüyle, geri kalan pisliğiyle, dönüştüğü başka bir şeyle var olmaya devam ediyordu bu dünyada.
"Nerede tükettin ömrünü?" Diye soracak hali yoktu. Çöplük, bir zamanlar en sevilen, en değerli şeylerle doludur. Bunu müteakip artık Leyla'nın bildiği tek şey vardı; Hayatta herşey çöptür.!