Bu roman, evlatlarını teröre, adı konmamış kirli bir savaşa kurban veren çağdaş kadınlarımızla ölümü kanıksayacak kadar onunla iç içe yaşayan, aslında yaşarken yok sayılan kadınların çektiği acının değişmez benzerliğine dikkat çekiyor.
Yozlaşan kurumlar ve bozulan sistemin yanı sıra, çarpık dönen çarkların dişlilerinde çıkar ve güç için benliklerini satanlarla, sadece insan olarak kalabilmek için direnebilenlerin yaşamını anlatıyor. Çünkü ülkede, kapkaç düzeni, eşitsizlik ve adaletsizlik kadar insan haklarının hiçe sayıldığı bir sistem kurumlaşmıştır. Çok uluslu çıkar çevreleri ve onların yerli işbirlikçileri, gençlerimizin bir kısmını kendisine tetikçi yapmıştır... Uyuşturucuya bulaştırıp, benliğini ve kimliğini yok etmiştir. Cebine para, eline silah verip mafyalaştırmıştır. Soygun düzeninin piyonları haline getirmiştir. Terörün, çatışmanın, darbelerin ve feodal düzenin kıskacında, insanların aşkları, sevdaları, umutları da yarım kalmıştır...
Bu halk, bayramlarında, düğünlerinde iç acıtan ezgilerle halay çeker hale gelmiştir. Romandaki kahramanlar, bu coğrafyanın her yerinde dayatılan olaylar karşısındaki duruşları, savrruluşları, yaşama tutunmak için verdikleri mücadeleler, duyguların gelgitlerin altındaki ezilmişlikleri, ödedikleri bedeller, ölümüne korunan dostluklar ve beklenmeyen ihanetlere rağmen yaşama bağlanışı ve tükenen umtuların yeniden yakalanışını anlatıyorlar.
(Arka Kapak)
