Deli Kadın Hikayeleri
Mine SöğütYorumlar ve İncelemeler
"Ben hayatımda beni bu kadar fiziksel hırpalayan bir kitap okumadım daha "
Yani gerçekten "tüyler diken diken " diyeceksek o kitap bu "kitap"
BU BIR "KORKUNÇ DEHA" kitabıdır. .
Spoiler # yoktur ama ..yinede dursun
Incelemesini okuduğum
Homeless
Sayesinde (listede vardı ama hep
Ben Delirdim, Siz de Delirin !
Bu şehir yüzyıllardır erkektir ve kadınları sevmeyi bilmez.
Hmm nereden başlasam bilemedim açıkçası. Kitapta 21 farklı hayat ve hikaye var. Her birinde yaşamın delirerek içinden geçmiş kadınlar.. Kimi evladıyla, kimi ana- babasıyla vermiş bu sınavı.. Bazı satırlarda kendinden de bir şeyler buluyor elbet insan ama çok uç noktada yazarın kalemi. Okurken nasıl bir ruh haliyle yazılmış bu hikayeler diyorsunuz. Yazarın kendi ruh sağlığından da şüphe etmedim desem yalan olur açıkçası. Her hikayede farklı bir duygu ve ruh hali var. Anlatım dili akıcı olduğu kadar okurken okuduğu satırları hayal edebiliyor okuyucu. Bana göre bu da yazarın başarısı. Her hikayenin sonunda ilginç ve iç ürperten resimler var. Mine Söğüt 'ün eşi çizmiş resimleri ve nasıl bir bakış açısıyla resmedilmiş inanamadım.
Karamsarlık nirvana seviyesinde.. Lakin severek okudum ve anlatım dilinin akıcılığı da etkili oldu elbette.
Pdf okumaya pek alışık değilim o yüzden de bu kadar uzadı bitmesi. 1 günde çok rahat okunabilecek bir kitap. Tabi psikolojiniz buna el verirse..
Vee bana bu kitabı okumamı tavsiye eden canımm kadın 
Dağlar çok teşekkür ederim canım benim. Senin sayende farklı bir kalemle tanışmış oldum.
Bir deli kuvveti lazım bize..
Deli kadın hikayeleri. Delirtilmiş kadınların hikayeleri mi demeli? Keşkelerden kızkardeş, vahşetten abileri olanlar mı? Anneleri yuvarlakken, babaları kare olanlar, köşelere çarpa çarpa delirenler mi? Ya da demesek mi bir şey, az deyip çok mu dinlesek bu sefer?
Çocuklarını yitiren anneler, tacize maruz kalan çocuklar, şiddet gören, öldürülen kadınlar konuşuyor çünkü. Sesini en azından bir öykünün içinden duyurabilenler..
Herbiri kalbinizi eline alıp burup bırakan, göğsünüzü sıkıştıran, içinizi öfkeyle kabartan kara, kapkara sayfalar..Bahadır Baruter’in yaratıcı çizimleri birer pencere açmışsa da, içerdeki ölüm kokusunu dağıtmak şu yana dursun, sanki güçlendirmiş gibi. Ürkütücü, kırılmış, parçalanmış kadın yüzleri bakıyor o pencerelerden.
Hergün bir kadının öldürüldüğü, taciz edildiği bir memlekette, çok mu lazım yüreğimizi bir de bu sayfalarla karartmaya diyebilirsiniz. Kuşkusuz gerekmez. Ama bir de delirmiş, aklını kenara koymuş, bir bakıma özgürleşmiş kadınların ağzından onların öykülerini dinleyin derim. Kimbilir, belki de aklımızın başındalığından oluyor ne oluyorsa. Hep birlikte delirmediğimiz için oluyor belki. Belki tüm bu kıstırılmışlığı, zulmü, baskıyı, az ya da çok zincirlerimizi kırmak için, bir deli kuvveti lazımdır bize.
Kitaba edebi olarak bir değerlendirme yapmak çok zor. Dil delilerin dili, üslup delilerin üslubu. Mine Söğüt hiç araya girmemiş, kesmemiş sözlerini. Sanki 21 kadının herbiri çok yakınıymış da, hiçbiri tanıdığı değilmiş gibi yazmış. Hayranlık veren bir zekayla kurgulanmış öyküler..İyi ki, geç de olsa tanıştık Mine Söğüt .
