Otoyoldan kapıya uzanan bu yol parke taşlarla döşenmişti ve yürürken insana Londra’da bir ara sokakta yürüyormuş hissi uyandırıyordu. Nostaljik bir duyguydu bu. İnsana yaşamadığı anılarını özletiyordu. “Bazen insan hayallerini de özlüyor sanki.” diye geçirdi içinden Eda.