Artık gitmiyorum. Kimselere gitmemeyi öğrendim bir de. "Anlaşamıyorum insanlarla. İtici geliyorum bir süre sonra." Kendi kaba, yozlaşmış ölçüleriyle değerlendiriyorlardı her olguyu.
Yavaş yavaş susmayı, kendimi anlatmamayı öğreniyorum... Kalabalıkları sevmiyorum ben. Yalnızlığa alıştım. Kimse kimseyi kırmıyor bu odada; horlanan, aşağılanan yok.
İnsan unutuyor; başkalarına, başka birilerine sürükleniyor. Kopuk kopuk ipliklerden bir yumak: biri başlıyor, sonra öteki, o da bitiyor; hep böyle sürüp gidecek bu…