Dün ve Ferda
Erendiz AtasüDün ve Ferda Gönderileri
Dün ve Ferda kitaplarını, Dün ve Ferda sözleri ve alıntılarını, Dün ve Ferda yazarlarını, Dün ve Ferda yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Kimse bir şey umursamıyor artık. Olmayan geleceğe doğru, çam devirerek koşmaktan başka.
Yarını sislenmiş ömründe varlığını yaşanan ana iliştirecek zayıf da olsa bir bağ arıyor. İnsanların yüzlerine bakıyor, ruhlarını görmek istercesine. Sadece memnuniyetsizlik ve şikayet görüyor yüzlerde. Kulağına çalınan sözler de öyle. Hep yakınmalı, hep çaresizlik aktaran... Çocukluk çağını geride bırakmış tek bir ferdin yüzünde mutluluk izi yok.
Uyku ve unutuş... Tek yatışmışlık... Yavaş yavaş yitti tatlar, sesler, kokular ve önem denen şey... İstek, amaç, özlem... ağır ağır eridi...
Benim gibiler buharlaşıp yok olmalı ama inatla buradayız işte.
İşte hepimiz
Ferda yaralı bir çocuktu; tutsak hissediyordu kendini, tutsaklığın ne olduğunu bilmeden. Annesinin mutsuzluğunun, babasının yaşam kırıklıklarının tutsağı.
Uyumak ve her şeyi unutmak istiyordu. Ölüm kadar derin bir uykuyu özlüyordu.
Her şey dağılırken hala dağılmamış bileşik bir bilinç var. Biraz anılar, pek az ümit, yanıtsız sorular, umarsızlık, arada sırada kıpırdayan başkaldırı, biraz öfke, biraz alışmak ve teslimiyet karışımı bir bilinç.
Kişinin bir yanı kendini olanca doğallığıyla gam yükünün altında ezilmeye bırakırken; öbür yanı, elinde tartı, her duyguyu ve sözcüğü ölçüp biçmeliydi.
Hayatım elimden alınmıştı. Mazim çiğnenmiş, yok edilmişti. Kökünden kopartılıp akıntıya kapılmış bir yosun gibiydim. Ancak gittiğim herhangi bir yer yoktu. Kendi içimde açılan simsiyah boşluğa düşüyordum. Dünya çalıp oynarken, içimde açılan sessiz boşluğa çekiliyordum. Burgaca tutulmuştum. Geleceğim bundan ibaretti.
Kendimize yalan söylediğimiz zaman çoğu kez biz insanlar bunun farkında değilizdir, bir yanılsama bulutuyla sarmalarız yalanımızı. Yanılsamaları gerçek sanmaya başlamak ise ruhumuzun yani duygu ve düşünce bütünlüğümüzün hastalanmaya başladığı eşiktir.