İnsan içine çıkamayacağımı hissederek odamın ışığını kapatıp içerde uyuduğum, uyandığımda ise üstümde onun paltosunu, bilgisayarımın üstünde ise "Yakında iyileşeceksin" yazılı bir kâğıt bulduğum çok olmuştur.
Nedense depresyon durumu, toplumun kadınların nasıl olmaları gerektiği görüşüne çok daha uygun: Pasif, duyarlı, umutsuz, çaresiz, yaralı, bağımlı, kafası karışık, epeyce sıkıcı, yaşamdan beklentileri kısıtlı.
ilaç gözlerimi ve dikkatimi etkilediğinden bir ya da
iki paragraftan fazla okuyamadığımı açıkladım ona. tek kolunu omzuma doladı, arada bir çocukmuşum gibi başımı okşayarak bana kitap okudu: Şiirler okudu
Bir günün sonunda tedirginlik sarar insanı, ya da üstüne kasvet yığılır, ya da güçlü inançlar baş gösterir ya da çılgın hevesler üşüşür kafasına. İnsanın yaşamını belirleyen, çalışmalarının özünü ve yönünü değiştiren, sevgilerine ve dostluklarına renk katan, nihai anlam veren bunlardır işte.