Kitap boyunca en çok istediğim şey ne diye sorarsınız Eragon’a sarılmak diyebilirim. Neden derseniz; öyle tatlı, öyle temiz ki daha 16 yaşında bir Süvari olmak ve bunun eğitimini almak, bir savaşa girmek, üzerine aşık olduğun elf tarafından istenmemek ve bunlar yetmezmiş gibi kitabın sonunda gerçek kimliğini öğrenmesi ona da bana da o kadar ağır geldi ki...
Eldest. En yaşlı demek imiş. Miras Üçlemesinin ikinci kitabı. Eragon ilk savaşını vermiş ve bir eyaleti yok olmaktan kurtarmıştır ama orada aldığı yara ona çok acı veren zamanlar yaşatmaktadır. Ejderhası Saphira ile -ki bence sahip olunabilecek en tatlı ejderha kendileri- süvari eğitimini tamamlamak, en güçlü büyüleri öğrenmek ve kılıç ustalığı kazanmak için elflerin ülkesi Elesmera’ya yola çıkarlar. Kitabın çoğunluğu bu yolculuğu ve eğitimi anlatıyorken, Eragon’un gelişimine birebir şahit oluyorsunuz. Kitabın sonuna doğru özellikle o savaş anlarında onunla öyle bir gurur duydum ki, tüylerim diken diken oldu abartmıyorum. Eragon ise bu kitapta büyüdü, ailesinin kim olduğunu öğrendi, güvendiği her kim var ise ihanetiyle karşılaştı ama en sonunda kuzeni Roran ile bir araya geldi ki bu iki kuzenin zalim Kral Galbatorix’ten ve başka ortaya çıkan bir Süvari’den alacakları çok büyük bir intikam var. Ve ben diğer kitaplarda neler olacak aşırı merak ediyorum. Bu serinin ilk kitabını okuyalı 2 seneden fazla oldu ama devamı için bu kadar bekletmeyeceğim. Bana göre bu seri de kıymeti bilinmeyen serilerden. Çünkü kurgu, anlatım, karakterler ve olayla muazzam. Keşke kıymeti bilinse keşkeeee.
