Nihayet can kaygısına düşmeden birkaç yudum ekmek yediler... Ama hiç durmadan, sırtlarına ve gönüllerine bir kırbaç gibi inen yağmur en büyük
zorluk. Bilirim ki onlar, hür olsunlar, yağmur altında ıslansınlar, diye düşünürler... Koca devletin haline mi ağlar bulutlar, bu gelen muhacirlerin gözyaşlarına eş... Yurtlarından
sürülmüş, kaçmak zorunda kalmış bu insanların cetleri ne ümitlerle at sürmüşlerdi Balkanlara doğru... Oysa şimdi?..