Enerji Otobüsü
Jon GordonEnerji Otobüsü Gönderileri
Enerji Otobüsü kitaplarını, Enerji Otobüsü sözleri ve alıntılarını, Enerji Otobüsü yazarlarını, Enerji Otobüsü yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Gördüğün gibi hayat çok basit aslında! Onu karmaşık hâle getiren ve çok basit gerçekleri göremeyecek kadar kendimizi kör eden biziz. Hayattaki en basit dersler, genellikle en derin ve anlamlı olanlardır.
Öngörüsü olan insan, bakışlarından ve yürüyüşünden belli olur. Böyle insanlar nereye, ne için gitmek istediğini bilen birinin edasıyla yürürler; fakat George böyle yürümüyordu.
Asıl gerçek şu ki, yaşamak yerine her geçen gün biraz daha ölüyormuş gibi hissediyorum kendimi.
“Otobüsünün kaptanının sen olduğunu asla unutma. Kuralların içinde en önemlisi budur; çünkü eğer hayatının sorumluluğunu ve otobüsünün kontrolünü eline almazsan, onu istediğin yöne götüremezsin. Eğer kaptan sen olamazsan, her zaman diğerlerinin yolculuk planlarının geçici bir hevesi olarak kalırsın.”
Hiçbir şey aslında göründüğü gibi değildir.
Üstelik hiçbiri kötü insanlar değildi.
“Ben bir zamanlar genç ve tuttuğunu koparan biriydim. Herkes benim yüksek kapasitemi konuşurdu. Şirketimde parlayan bir yıldızdım. Geleceğim parlaktı. Taşı sıksam suyunu çıkarırdım. Şimdi ise bir parça taşı elime dahi alamıyorum. Artık yapamıyorum!” Ayın aydınlattığı gökyüzüne doğru, “Lütfen bana yardım et!” diye haykırdı.
Değişmeye söz verdi; fakat hayatında ilk kez ne yapacağını bilemez bir hâldeydi. Hayatının tamamıyla kontrolden çıktığını hissediyor ve bunu durdurmak için hiçbir şey yapamıyordu. Her zaman tüm sorunları bir şekilde çözmeyi başarmıştı ve her seferinde bir sonraki güçlük için ayağa kalkmayı başarmıştı, özellikle de evliliğinde. Fakat şimdi, kendini gerçekten güçsüz hissediyordu. Sanki hayatını bir başkası yaşıyor ve o da hiç müdahale edemeden izliyormuş gibiydi.
Beklemeyi sevmiyordu; sinema kuyruğunda beklemek, trafikte beklemek ya da markette sıra beklemek. Her zaman yanlış kuyruğa girerdi ve tabii ki önündeki kişi fiyat etiketi olmayan bir ürün almış olurdu, bu yüzden mağaza müdürü çağırılır, ürün bulunmaya çalışılır falan, bilindik şeyler işte. George kendini, sanki tüm dünya ona sıkıntı vermek üzere komplo kurmuş gibi hissederdi.
“Düşün, düşün, hadi düşün.”